Spierwit, zilverwit, sneeuwwit,
hagelwit, melkwit, ivoorwit, gebroken wit,..
Voor de filmliefhebbers zetten we een aantal aanraders in de spotlights,
waaronder de bekroonde documentaire ‘Touching the void’ die het waargebeurde
verhaal vertelt van een barre overlevingstocht in de Zuid-Amerikaanse Andes, de
kaskraker ‘Das Weisse Band’ en de film over witteboordencriminaliteit
‘Whistleblower’.
Graag wat muzikale inspiratie? We verzamelden sfeervolle muziek rond het
thema. Geniet van de hit ‘Nights in white satin’ van The Moody Blues en van ’Blanche
en zijn peird’ en ‘Bange blanke man’ van Willem Vermandere. Dé absolute
favoriet van de bibliotheekmedewerkers is toch nog steeds, ‘De eerste sneeuw’
van Jan De Wilde. Nog een echte meezinger: ‘Una paloma blanca’ van de George
Baker Selection.
We verzamelden witte boeken en belandden in witte oorden…
Deze romans kunnen de bibliotheekmedewerkers alvast aanraden: ‘Hemel en
hel’, het eerste deel van een trilogie van de IJslandse schrijver Jón Kalman
Stefánsson. Het is een prachtige en aangrijpende roman met filosofische
bespiegelingen over het leven en het geweld van de natuur. Voor Hemel en hel
ontving Kalman Stefánsson vorig jaar de Per Olov Enquistprijs.
Nog een roman waarvan het verhaal zich afspeelt in IJland is ‘Kind van sneeuw’ van Eowyn Ivey. Een
intrigerend sprookje met als thema kinderloosheid.
Ook een absolute aanrader is het boek ‘Mont Blanc’ van Edzard Mik. Behalve
een beklijvend coming of
age-verhaal over een man van middelbare leeftijd die niet volwassen
wil worden, is 'Mont Blanc' een prachtige alpinismeroman. De bergen zijn het
alom aanwezige en prachtige décor. Edzard
Mik vangt hun schoonheid in bloedmooie beelden en draagt hun fatale
aantrekkingskracht op de lezer over.
We kunnen bij dit thema ook niet voorbijgaan aan de roman ‘Wit is altijd
schoon’ van Leo Pleysier. Deze werd genomineerd voor de prestigieuze AKO
Literatuurprijs 1989 en bekroond met de Ferdinand Bordewijk Prijs en de Dirk
Martensprijs. Het is een prachtig eerbetoon aan zijn overleden moeder. De titel
verwijst naar haar bezorgdheid over haar opbaring en begrafenis, over wat de
mensen zullen denken. Zelfs na haar dood, hoort de schrijver haar stem die hem
onophoudelijk bemoedert en toespreekt: ‘Neem maar witte bloemen. Wit is altijd
schoon’.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten