Neem even de tijd ...

Paradox
natuurlijk is er dat eeuwig verlangen naar rust

maar geest is evenmin bestand tegen het niets

altijd moet iets voor onze ogen in beweging zijn

al zijn het wolken in blauwe lucht, bomen buigend

in de wind, regendruppels langs de ramen, mensen

door de straat, onze borstkas die verder ademhaalt

en laat ons maar vervloeken de tijd omdat die ons

ten slotte machteloos achterlaat maar krankzinnig

zouden we worden als hij plotseling zou verdampen

niets zou immer nog kunnen gebeuren of alles

op hetzelfde ogenblik: als in de dood zouden wij

gevangen zitten zonder enige hoop op eindigheid

Marc Tritsmans

Uit: De stilte van de wereld na ons: gedichten

Nieuw Amsterdam, 2012

Lees-, kijk- en luistertips voor maart-april: Een zee van tijd